مردم خیلی قابل پیش‌بینی‌ان. البته خوشبختانه.
اگر از کسی سوالی بپرسین، چاره‌ای نداره جز اینکه جواب بده. شاید جوابی به زبون نیاره – شاید حتی جوابی نداشته باشه – اما سوال در ذهنش حک می‌شه، مثل گودالی که باید حتما پرش کرد.
به همین شکل، ما دائما از خودمون هم سوال می‌پرسیم. و هر چیزی که بپرسیم، مغز ما چاره‌ای نداره جز اینکه سعی کنه جواب بده. فرض کنین از خودتون بپرسین:
«آخه من چه مرگمه؟»
