چند روزی میشه که دارم وبلاگ و سایتهای خاصی رو دنبال میکنم و به یک نکته قابل توجه رسیدم که دیگه کم پیدا میشه وبلاگ هایی که نویسنده هاشون با عزم راسخ به نوشتن ادامه بدن و اتفاقا خوب هم بنویسن ، اما هستن عزیزانی که چند ساله دارن مینوسن و بی هیچ چشم داشتی در حال نوشتن هستند.حال میخواد دلنوشته باشه یا روز نوشته یا خاطرات و یا مقالات خودشون.مهم اینه که مینوسن نه واسه اینکه بازدیدکننده های سایت یا وبلاگشون رو بالا ببرن،نه واسه اینکه رنک گوگل بگیرن یا رتبه الکساشون بره بالا فقط واسه اینکه حس میکنن بهترین کار ممکن الانشون نوشتنه.
مینویسن تا بدونن و بفهمن کی هستند و چه تفکراتی دارند و در آینده نه چندان دور نیز یادشون نره که چه تفکراتی داشتند.
حال نکته ای که باعث شد این مطلبو بنویسم این بود که تمامی کسانی که قلم خوبی دارند متاسفانه از هیچ تصویری در مطالبشون استفاده نمیکنن.درسته حرف و کلمات اونا هست که مهمه اما اول اینکه نبود تصاویر در وبلاگ با وجود مطالب طولانی و اغلب خواندنی ، کمی باعث آشفتگی و خستگی بازدید کننده و خواننده مطلب خواهد شد و در متن های طولانی این مهم واقعا به چشم میاد و شاید خواننده از خوندن ادامه مطلب دست بکشه.
دوم اینکه قدرت کلمات رو نمیشه توصیف کرد و قاعدتا بهترین نوع بیان مطالب هست اما با این وجود همه میدانیم که یک تصویر میتونه به راحتی هزاران کلمه رو بیان کنه.میتونه حواس مارو به خودش جمع کنه و طولانی ترین جملات و سخت ترین مطالبی که شاید نشه با هیچ
کلمه ای توصیفش کرد رو در یک قاب بیان کنه.پس باید به یاد بیاریم که تصاویر از اهمیت فراوانی برخوردار هستند. باشد که به قدرت تصاویر پی ببریم و حداقل برای احترام به خوانندگان مطالبمان هم که شده کمی از این یکنواختی و به قولی مطالب بی روح(به نظر شخصی بنده کلمات و تصاویر مکمل هم هستند و هرکدام به تهایی به روحی خاصی را ایجاد میکنند) بیرون بیاییم و رنگ و لعابی به مطالبمان بدهیم تا همچنان که گیرا هستند گیراتر شوند.
پی نوشت:ابتدا قصد داشتم این مطلب را بدون عکس منتشر کنم تا خستگی ناشی از متن بدون عکس حس شود اما فکر کردم قاعدتا این حس برای شما آشنا باشد پس این کار رو انجام ندادم و واگذار میکنم به تمام دوستانی که هیچ علاقه ای به این کار ندارند. همچنین برای دانستن بیشتر درباره این موضوع نظر شمارو به فیلم Words and Pictures جلب میکنم که حدود چند ماه پیش دیدم و اتفاقا الان که فکر میکنم دقیقا همین مطلب را بیان میکند و خیلی فیلم زیبایی هست.
